Kancelaria Biały Lew zanotowała kolejne zwycięstwo w sporach przeciwko bankom udzielającym nieuczciwych kredytów frankowych. Tym razem wyrokiem z dnia 10.11.2022 r. Sąd Okręgowy w Gdańsku, Wydział I Cywilny w sprawie o sygn. akt I C 1985/20 (SSO Beata Grygiel – Stelina) zasądził na rzecz naszego klienta dochodzoną pozwem kwotę w wysokości 600.145,07 zł tytułem zwrotu świadczenia nienależnego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 250.432,50 zł od dnia 01.01.2020 r. do dnia zapłaty i od kwoty 349.712,57 zł od dnia 26.07.2022 r. do dnia zapłaty.
Nadto Sąd zasądził od banku koszty procesu i koszty zastępstwa procesowego.
W tej sprawie Powód spłacił do dnia wyrokowania kredyt CHF w całości.
Wygrana z Santander Bank (umowa grankowa CHF) i zasądzenie Klientowi 600 145 zł jako nienależne świadczenie
Poniżej przedstawiamy w dużym skrócie ustne motywy rozstrzygnięcia:
-
Sąd uznał za podstawę zasądzenia nieważność umowy;
-
wskazał, że nie określono głównych świadczeń stron umowy – zarówno na etapie wypłaty świadczenia jak i spłaty rat;
-
SOKIK stwierdzał w przeszłości abuzywność tożsamych klauzul, jak w badanej umowie;
-
mechanizm indeksacji był wadliwy, a sama indeksacja stanowiła element umowy niebezpieczny dla konsumenta;
-
dokumenty w formie tłumaczeń przysięgłych dołączone do sprawy (dot. podobnych kredytów udzielanych np. w Australii, Austrii, czy we Włoszech) wskazywały, że władze banku musiały wiedzieć jaki produkt oferują powodowi, tj. produkt nieuczciwy;
-
uwolnienie kursu CHF doprowadziło do znacznych wzrostów kursu waluty lokalnej, ale bank nie mógł uzależniać pozycji powoda od decyzji podmiotu zewnętrznego tj. CBSz;
-
powód nie mógł znać wcześniej wszystkich skutków zawieranej umowy, bo nie wiedzieli o nich sami bankierzy (którzy sprzedawali produkt), ale władze banku już jako profesjonaliści powinni je znać i wiedzieć jaki nieuczciwy produkt oferują na rynku;
-
powstał zatem produkt toksyczny z nieograniczonym ryzykiem (kurs mógł rosnąc i nie było górnej granicy jego wzrostu) przerzuconym na klienta banku;
-
brak było prawidłowego poinformowania powoda o ryzyku kursowym i ryzyku produktowym;
-
mechanizm indeksacji określa i dotyczy głównych świadczeń stron, ale jako nieokreślone właściwie i jednoznacznie, te klauzule mogły być badane przez sąd pod kątem ich abuzywności;
-
bank naruszył zasadę swobody umów (wykorzystał słabszą pozycję powoda jako konsumenta);
-
naruszało to essentialia negotti umowy kredytu – brak możliwości uzupełnienia luk w umowie po wyeliminowaniu klauzul abuzywnych z umowy;
-
sama umowa jest sprzeczna z naturą stosunku prawnego (zobowiązaniowego);
-
niedopuszczalna jest hybryda tj. umowna oparta na PLN + LIBOR (bo bank nigdy sam by takiej umowy nie udzielił dobrowolnie, a ponadto było to ekonomicznie zakazane) zatem i nie można było utrzymać umowy w takiej formie tylko należało zasądzić świadczenia dla powoda wskazując jako podstawę nieważność umowy.
Sprawę prowadził radca prawny Adrian Kordas.
